W odczytanym w minioną niedzielę w kościołach Archidiecezji Poznańskiej słowie, arcybiskup Stanisław Gądecki poinformował o mającej się odbyć w najbliższą niedzielę, czyli 31 maja, uroczystości powitania w Poznaniu, zrekonstruowanej figury Najświętszego Serca Pana Jezusa, będącej kiedyś centralną częścią Pomnika Wdzięczności, zniszczonego w 1939 roku przez Niemców, widząc w nim znak zwycięstwa Polaków, odniesionego dzięki wierze i nadziei.

Minie wkrótce 83 lata od postawienia i uroczystego poświęcenia tego pomnika, stojącego wówczas przy ulicy Święty Marcin, dziś Plac Adama Mickiewicza. Jakiś czas temu odżyła idea jego odbudowy, powstał komitet odbudowy, na czele którego stanął prof. Stanisław Mikołajczak z UAM. Akces do komitetu zgłosiło wtedy wielu naukowców, ludzi kultury, samorządowców, a także polityków różnych opcji. Prym wiodą wśród nich działacze Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Lecha Kaczyńskiego, oraz uniwersytecka Solidarność.
Poznaniacy zastanawiają się dziś, gdzie powinien stanąć ten pomnik. Na pewno nie stanie on w tym samym miejscu, gdzie stał od X.1932 do X. 1939 roku, bowiem dziś jak wiemy, stoi tam „Pomnik ofiar poznańskiego czerwca 1956”, a za czasów pruskich „straszył” Polaków „żelazny” kanclerz Bismarck.
Projektantem zburzonego przez Niemców „Pomnika Wdzięczności” był architekt Lucjan Michałowski, zaś Postać Chrystusa ze spiżu, jako centralny element pomnika i płaskorzeźby frontu południowego (medaliony), przedstawiające papieża Piusa XI oraz protektora budowy, Prymasa Edmunda Dalbora, wykonał nasz wolsztyński rzeźbiarz Marcin Rożek. Płaskorzeźby północnego frontu pomnika to dzieła dłuta Kazimiery Pajzderskiej. Centralna płaskorzeźba tej artystki symbolizowała trzy stany ówczesnej Polski: inteligencję, włościaństwo oraz rzemieślników i brać robotniczą, skupione pod godłem narodu polskiego, białym orłem, osadzonym w cieniu znaku wiary praojców: krzyża świętego. Niżej umieszczona była tablica następującej treści: „Korząc się przed Opatrznością Boską w uczuciu głębokiej wdzięczności za odzyskaną wolność i niepodległość, wzniósł Naród ten Pomnik z ofiar publicznych jako dziękczynne wotum. Wykończony i poświęcony w święto Chrystusa Króla 30. X. 1932 r.”
Komitet zaplanował oddać społeczeństwu odbudowane dzieło w 2018 roku, dokładnie na 100 – lecie odzyskania niepodległości przez nasz kraj. W tej chwili rozważa się kilka lokalizacji pomnika. Od jego wyboru, uzależni się dopiero ostateczny kształt i wielkość.
„ To musi być pomnik na miarę Poznania i Wielkopolski – mówi profesor Mikołajczyk.
Jego odbudowa jest ważna nie tylko dla upamiętnienia tych, którzy wywalczyli nam niepodległość, ale aby też pokazać, że jesteśmy jednym z największych i wiodących regionów tego kraju, w którym narodziło się państwo polskie”.
Mamy nadzieję, że i społeczeństwo naszego miasta i powiatu, jego władze samorządowe włączą się w stosownym czasie na miarę swoich możliwości w tę piękną ideę odbudowy „naszego” Pomnika.

Włodzimierz J. Chrzanowski